Aby zwiększyć pozytywny odbiór np. sloganu, piosenki, reklamy, haseł kampanii wyborczych, obrazu, zdjęcia, ludzi (do którego odbiorca miał neutralny stosunek) stosuje się efekt ekspozycji (efekt powtórzenia).
Np. im częściej slogan lub piosenka jest powtarzana tym większe prawdopodobieństwo że będzie bardziej popularna (dotyczy to przede wszystkim telewizji i radia).
Efekt ekspozycji jest najskuteczniejszy dla fotografii, ważnych(wyrazistych) słów, imion i prostych kształtów. Najmniej skuteczny jest dla ikon, ludzi, bodźców słuchowych.
Efekt powtórzenia stopniowo słabnie im większa jest ilość powtórzeń (prawdopodobnie z powodu nudy).
Złożone i ciekawsze bodźce, impulsy wzmacniają efekt, a słabe i nudne osłabiają go.
Najsilniejszy efekt uzyskuje się gdy bodźce są krótkie lub subtelne tak że są prawie podświadome (podprogowe, nieświadomie przyswajane) lub gdy są oddzielone przerwami.
Okazuje się, że ludzie lubią rzeczy które częściej widzą (które są im częściej pokazywane). Relacja (znajomość, zażyłość) odgrywa tutaj kluczową rolę.
Przykładem mogą być tutaj kubistyczne prace Pablo Picasso lub wieża Eifla czy muzeum Guggenheima – na początku ludzie byli nieufni do tych odważnych projektów.Z czasem gdy projekty były coraz częściej prezentowane znajomość rosła a w rezultacie akceptacja i popularność.
Do przeczytania:
– „Exposure and Affect: Overview and Meta-Analysis of Research, 1968-1987” by Robert F.Bornstein
– „Attitudinal Effects of Mere Exposure” by Robert Zajonc
Czy „do przeczytania” to źródło tych informacji czy też powyższy wpis to przemyślenia i/lub domniemania autora niepoparte żadnym źródłem?
Źródło tekstu: „Universal Principles of Design” – William Lidwell, Kritina Holden, Jill Butler